sultan süleyman

mabel matiz'in bir şarkısıdır babuşlar. link

sultan süleyman dendiğinde kast edilen kişi kanuni sultan süleyman değil hz. süleyman dır.

--- spoiler --- kaç devir geldi kaç nesil geçti yürek öyle sevdalı yollar kavuşmaz hasretin ne tadı kaldı sabır öylece kaldı da sabredeni söyle kim aldı --- spoiler ---

Ayselim albümünde bulunan Mabel Matiz'in seslendirdiği parça. "Hani bir sarı fırtına koptu zamansız Kaç tohum filiz dondu" --- spoiler --- Kaç sene oldu zaman durdu Deniz öyle hep aynı dünya bilinmez Taş duvar aynı kaldı Ümit öylece kaldı da ümit edeni söyle kim aldı Kaç devir geldi kaç nesil geçti Yürek öyle sevdalı yollar kavuşmaz Hasretin ne tadı kaldı Sabır öylece kaldı da sabredeni söyle kim aldı Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz Dünya ne sana ne de bana kalmaz Sultan Süleyman’a kalmadı Böyle hiçbir kitap yazmaz Kaç çiçek soldu hani bu sondu Hani bir sarı fırtına koptu zamansız Kaç tohum filiz dondu Hani bir acı yel savurdu yürekler son defa vurdu Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz Dünya ne sana ne de bana kalmaz Sultan Süleyman’a kalmadı Böyle hiçbir kitap yazmaz Sultan Süleyman’a kalmadı Böyle hiç bir kitap yazmaz Sultan Süleyman’a kalmadı Böyle hiç bir kitap yazmaz --- spoiler ---

'kaç çiçek soldu hani bu sondu'

"bu dünya ne sana ne de bana kalmaz dünya ne sana ne de bana kalmaz sultan süleyman’a kalmadı böyle hiçbir kitap yazmaz" mabel matiz muhteşem söylüyor..

Efsane güzellikte bir Karacaoğlan şiiridir. --- sözleri --- Sultan Süleyman’a kalmayan dünya Bu dağlar yerinden ayrılır bir gün Nice bin senedir çürüyen canlar Hakkın emri ile dirilir bir gün Ne güzel yapıldı cennet yapısı Çok aradım görünmedi kapısı Benim korktucağım Sırat köprüsü Cehennem üstünde kurulur bir gün Karşıki dağlar da karlı dağ olsa Çevre yanı mor sümbüllü bağ olsa Ağa olsa paşa olsa bey olsa Yakasız gömleğe sarılır bir gün Bu dünyada adem oğluyum dersin Helâli haramı durmayıp yersin Yeme el malını er geç verirsin İğneden ipliğe sorulur bir gün Gökte yıldızların önü terazi Ülker ile aşar gider birazı Yarın mahşerde de sorarlar bizi Hak mizan terazi kurulur bir gün Karacoğlan der de konup göçersin Ecel şerbetini bir gün içersin Sen Sırat köprüsün bir gün geçersin Amelin arkana verilir bir gün --- sözleri ---

Rivayet odur ki; Yavuz Sultan Selim Han Mısır’ı fethettiğinde bir müddet orada kalır. İdareyi eline alıp kendi hâkimiyetini yerleştirmek için bu elzemdir. İstirahat ettiği otağını süpürüp temizleyen, yemeğini yapan Mısırlı bir cariye vardır. Yavuz Selim Han sabah erkenden çıkınca, cariye gelir, akşama kadar çadırı temizleyip yemekleri hazırlar, çıkıp gider. Akşam olunca da Yavuz Selim Han otağına döner. Cariye nasıl olduysa birkaç defa Yavuz Sultan Selim Hanı uzaktan görür ve ona sırılsıklam âşık olur. Lâkin bu ümitsiz bir aşktır. Zira bir tarafta koskoca Cihan Padişahı Halife-i Rûy-i Zemin, diğer tarafta esir bir cariye... Fakat cariyenin aşkı dayanılmaz boyutlara ulaşır ve kalbine sığmaz olur. Gece gündüz onu düşünür. En sonunda Halifeye açılmaya karar verir. Lâkin bu işi bir türlü becerememektedir. Aradaki uçurum cariyeyi iyice çıkmaza sokar ve kararsız hale getirir. Bir yandan aşkının dayanılmaz baskısı, diğer yandan aradaki devâsâ farkın kendine mâni olması arasında kıvranıp durur. Çok bocalayan ve nefsine de söz geçiremeyen cariye, Halifenin karşısına çıkma cesaretini kendinde bulamadığından, yazıyla ilân-ı aşk etmeye karar verir. Ve üç kelimelik bir not yazarak Halifenin yatağına bırakır. Kâğıtta sadece üç kelime yazılıdır: "Derdi olan neylesin?" Akşam çadırına gelip de yatağının üzerinde küçük bir kâğıt parçası bulan Yavuz Sultan Selim Han, kâğıdı okuyunca bu notu yazanın, çadırını süpüren cariye olduğunu anlar. Ve kâğıdın arkasına cevabını yazar: "Derdi neyse söylesin." Kâğıdı aynı yere bırakır. Sabah olunca da çıkıp gider. Bir müddet sonra cariye temizlik için çadıra geldiğinde ilk iş olarak kâğıdı arar, bıraktığı yerde duruyor bulur. Kaparcasına alıp okuduğunda heyecanı bir kat daha artar. Halifenin cevabından cesaretlenen cariye, kâğıdı çevirip dünkü notunun altına şu cümleyi ilave eder: "Korkuyorsa neylesin?" Akşam olur. Halife çadıra döner. Yazılanları okur ve tekrar cevap yazar: "Hiç korkmasın söylesin." Sabah bu cevabı okuyan cariye artık kararını vermiştir: Aşkını bu akşam halifeye söyleyecek; "Ne olacaksa olsun artık!" demektedir. Ve o gün temizliği bitirdiği halde gitmez. Yavuz Sultan Selim Han, akşam otağına dönünce cariyeyi kendisini bekler bulur. Cariye, Halifeyi görünce hemen ayağa kalkıp temennâ eder, hürmetle durur. Yavuz Selim Han "Buyurun, sizi dinliyorum" deyince, cariye bütün cesaretini toplamaya çalışırken, titreyen bedenini gizlemek için elleriyle dirseklerini tutarak kollarını kavuşturur. Heyecandan yüzü kıpkırmızı olmuş, boncuk boncuk ter içinde kalmıştır. Kalbi yerinden fırlarcasına, ürkek ve mahcup bir sesle "Efendim" der. "Cariyeniz, size..." ve cümlesini tamamlayamadan oracıkta yığılıp kalır. Kalbine sığmayan aşkını söyleyemeden ruhunu teslim eden cariyenin, bu tertemiz aşkı karşısında koca Halife gözyaşlarını silerek etrafındakilere şöyle der: "Gerçek muhabbeti şu cariyeden öğrenin. Zira âşık, mâşukunun yolunda olur ve o yolda icap ederse ölür!" "alıntı" cennete gittiğim zaman bu sahneyi izlemek istiyorum.(bkz: yazarların hayalleri)

esasen; müziği ara dinkjian'a, bestesi aysel gürel'e ve aranjmanı onno tunç'a ait olan 1988 yılı çıkışlı sezen aksu şarkısıdır. bağlantısı